Jaka rehabilitacja po operacji cieśni nadgarstka?

Jaka rehabilitacja po operacji cieśni nadgarstka? Eksperci są zgodni, że najlepszym ostatecznym sposobem na pozbycie się irytującego zespołu cieśni nadgarstka jest operacja. Coraz więcej osób decyduje się na taki krok, jednak nie można zapominać, że przyniesie on pożądane efekty tylko w połączeniu z działaniami rehabilitacyjnymi po operacji. Ich brak lub niewłaściwe obchodzenie się z nimi może znacznie wydłużyć czas powrotu do pełni zdrowia.

Zespół cieśni nadgarstka – skąd się bierze ta choroba?

Zazwyczaj zespół cieśni nadgarstka występuje u pacjentów narażonych na powtarzające się czynności, które wywierają nacisk na nadgarstek, takie jak praca w produkcji, pisanie na komputerze lub forsowna jazda na rowerze. Ośrodkowy układ nerwowy może również wystąpić w przypadku nieprawidłowego gojenia kości, zmian hormonalnych i zwyrodnień. Kobiety w średnim wieku są bardziej podatne na tę chorobę. Choroba ta dotyka najczęściej rękę dominującą.

Jakie są objawy zespołu cieśni nadgarstka?

Zespół cieśni nadgarstka ma bardzo specyficzne objawy, dlatego tak trudno je zignorować. Stan zaczyna się od nieprzyjemnego bólu w nocy. Osoby dotknięte tym schorzeniem odczuwają mrowienie w dłoni od nadgarstka do kciuka. W ciągu dnia mrowienie może być odczuwalne wokół palca środkowego, palca wskazującego, aw niektórych przypadkach palca serdecznego.

W pierwszym okresie choroby ból nadgarstka promieniuje do przedramienia i barku. Następnie ból może również pojawić się podczas codziennych czynności: noszenia zakupów, przesadzania kwiatów, pisania na komputerze lub zmywania naczyń. Jazda na rowerze i jazda samochodem są również uciążliwe. W czynnościach wymagających dokładności, takich jak robienie makijażu, obieranie warzyw czy szycie, towarzyszyć temu będzie spadek sprawności manualnej.
W późnym stadium choroby oprócz bólu mogą pojawić się również takie objawy, jak osłabienie ruchów chwytających, osłabienie zaciskania pięści, częste upuszczanie przedmiotów z ręki.

Profilaktyka zespołu cieśni nadgarstka – ćwiczenia

Ćwiczenia profilaktyczne mogą być skuteczne w zapobieganiu zespołowi cieśni nadgarstka. Obejmą one przyjmowanie prawidłowych pozycji dłoni, w tym podczas wykonywania projektów na komputerze:

• Fotele lub krzesła powinny mieć podłokietniki, należy również zastosować specjalne podpórki pod nadgarstki,
• Podczas korzystania z myszy nadgarstek musi być wyprostowany i umieszczony na stole jak najdalej od krawędzi stołu,
• Podczas korzystania z klawiatury kąt zgięcia ramienia na wysokości łokcia powinien być prosty, czyli 90 stopni.

Zespół cieśni nadgarstka – ćwiczenia właściwe, czyli gimnastyka dłoni

Ćwiczenia na zespół cieśni nadgarstka powinny zawsze obejmować kilka określonych zestawów ruchów, które należy wykonywać systematycznie:

• Podnieś ręce, zaciśnij pięści, rozłóż palce,
  Połącz dłonie z klatką piersiową, jednocześnie naciśnij opuszki palców, przechyl dłonie raz w prawo i w lewo,
• Złóż dłonie i przesuń palce od pierwszego do czwartego, zaczynając w tym przypadku od najmniejszego palca,
• Wyciągnij ręce do przodu i obróć ramiona na boki i do wewnątrz,
• Trzymaj ręce zgięte, palce splecione i rozluźnione,
• Odrzuć rozluźnione ręce w powietrze, jednocześnie podnosząc ręce w górę iw dół,
• Dociśnij łokcie do boków dłoni – dłonie muszą być skierowane do przodu, a praktykujący stopniowo zgina i prostuje paliczki palców.

W przypadku wszystkich wymienionych powyżej ćwiczeń cieśni nadgarstka należy wykonać 5-6 powtórzeń.

Rehabilitacja zespołu cieśni nadgarstka

Pacjenci po operacji cieśni nadgarstka wymagają masażu i długotrwałej rehabilitacji. Podczas gdy rany zwykle goją się szybko, średnio można wrócić do pełnego zdrowia w ciągu 4-6 tygodni. Specjalista, który rozumie fizjologię i anatomię cieśni nadgarstka, może zalecić ćwiczenia, które mogą poprawić stan chorej kończyny i zapobiec powikłaniom. Wśród standardowych ćwiczeń w leczeniu zespołu cieśni nadgarstka można wymienić terapię szyszką, kinezjologię czy prostą terapię ruchową. Uzupełnia się ją najczęściej zimnem i elektroterapią.

W przypadku opisanego schorzenia bez problemu można przeprowadzić rehabilitację w domu. Należy jednak pamiętać, aby przed wyborem konkretnego ćwiczenia skonsultować się ze specjalistą lub całkowicie zdać się na jego pomoc w wyborze. Małe kulki są dziś powszechne, a pacjent powinien ściskać kilka razy dziennie z różną intensywnością.